Η μουσική είναι ανάσα που τρομάζει την σιωπή και την άγνοια..μόνο η πένα την κλείνει σε ένα λευκό τοπίο για να ανταμώσει τον ήχο και το οραμα.Καλως ήρθατε στην παρέα μας .Κάλως ήρθατε στην ανάγκη μας για έκφραση και επικοινωνία με τους ήχους..κάτσε μαζί μας αναγνώστη και ταξίδεψε ..
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
Aφου λοιπον,ετσι θελησαν ας γινει..την ωρα που σφαιρες φευγουν και βομβες σκανε διπλα μας..δεν μπορουν να φυλακισουν τον απεραντο ουρανο..δεν μπορουν να στερησουν την ελευθερια και την ελπιδα..οι ψυχες που φευγουν,επιστρεφουν να το θυμασαι..
σαν σταλες απο βροχη..καθε φορα που μελαγχολει ο ΘΕΟΣ..επιστρεφουν στην ποτισμενη με αιμα παλαιστινη..τα δακρυα τυλιγονται σαν μελανι γυρω απο μια λευκη σελιδα..
γεννιουνται ποιηματα,τραγουδια,λουλουδια..εκει που τωρα πατανε τα τανκς..
σε αυτη την σιωπη που επικρατει..τι αλλο να πουμε?
τι να φωναξουμε?πως να θυμωσουμε?μπηκαμε ηδη στο απεραντο σκοταδι...η οργη ας γινει πετρα..να την πεταξουμε με μια σφενδονα στα στρατιωτικα τζιπ..
..2009..λυπαμαι πολυ..σαν ανθρωπος..ντρεπομαι γιατι ειμαι και εγω συνενοχος..δεν μιλαω..δεν εκφραζομαι..
απλα κλεινω τα ματια..και δεν ονειρευομαι πλεον..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Σ' αυτό που γίνεται εκεί, κανείς μας δεν είναι αμέτοχος και όλοι συνυπεύθυνοι... δυστυχώς
Δημοσίευση σχολίου