Του ΗΛΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Διευθυντή του Ομογενειακού Πρακτορείου Ειδήσεων Ελλάδος
Είναι μια ευχή που δηλώνει επιβεβαίωση ενός θαυματουργού γεγονότος. Την εξέφραζαν σαν επιφώνημα μετά από ένα συμβάν που χαρακτηριζόταν ως σωτήριο. Θα αναφερθώ μόνο σε εποχές που έζησα. Πολλοί το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ το χρησιμοποίησαν ως χαιρετισμό, όταν ήρθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής από το Παρίσι, μετά έντεκα ετών αυτοεξορίας του εκεί, στις 24 Ιουλίου του 1974. Τον υποδέχθηκαν με δύο εκατομμύρια αναμμένα κεριά και ένα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Το ίδιο συνέβη και όταν εξελέγη πρωθυπουργός ο Ανδρέας Παπανδρέου. Στις 18 Οκτωβρίου του 1981. Το ίδιο και πιο πολύ ακούστηκε, τον Απρίλιο του 1967 όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της Ελλάδος το στρατιωτικό καθεστώς με αρχηγό τον συνταγματάρχη Γεώργιο Παπαδόπουλο. Ήταν βέβαια ημερολογιακά κοντά στο Πάσχα, 21 Απριλίου ήταν η Επανάσταση, έτσι την έλεγαν τότε όλοι. Μετά την είπαν χούντα, πραξικόπημα κ.λ.π. Και ήσαν οι ίδιοι άνθρωποι ή σχεδόν οι ίδιοι που και τις τρεις φορές έλεγαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ , ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ, ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ελπίζοντες σε μια ανάσταση, που φαίνεται τελικά προτιμούσαν μια επόμενη καταδικάζοντας την προηγουμένη. Ίδια περίπτωση με τον Ιησού Χριστό. Τη μία ημέρα τον υπεδέχοντο μετά βαϊων και κλάδων ως Σωτήρα τους, την επομένη οι ίδιοι φώναζαν σταύρωσον, σταύρωσον Αυτόν. Αλλά το ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ έρχεται πάντοτε μετά από μια περίοδο παθών, που μπορεί μεν εκκλησιαστικώς να είναι μια εβδομάδα, «λαϊκώς» όμως μπορεί να είναι και επτά ή δεκαεπτά χρόνια. Βεβαίως η δική μας Ανάσταση, όπως τη θεωρούμε δημοκρατικώς και την προσδοκούμε σήμερα, είναι οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές του Μαϊου. Μην κάνετε συνειρμούς όπως το 1967, 27 Μαϊου επρόκειτο να γίνουν και τότε εκλογές, όμως έγιναν μετά επτά χρόνια. Δεν γίνονται επαναστάσεις σήμερα, το λέει και ο Παττακός, με τη σοφία των εκατόν ετών που συγγράφει το 12ο βιβλίο του. Θέλω όμως πριν τελειώσω το θεωρητικό αυτό μέρος του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, να αναφερθώ στο πραγματικό ιστορικό ενδιάμεσο του λαού μας μεταξύ των τριών ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ. Το 1981 είχαμε πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη και πρόεδρο Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο Ανδρέας Παπανδρέου αντιπολίτευση, φώναζε «έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την ΕΟΚ, ΕΟΚ ΚΑΙ ΝΑΤΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ. Θα ανοίξω τον Φάκελο της Κύπρου». Ο λαός, επανελάμβανε. Ούτε ήξερε τί ήταν το ΝΑΤΟ ούτε τί ήταν η ΕΟΚ, ούτε τί ήταν ο φάκελος της Κύπρου! Ό,τι του λέγανε έλεγε. Απόδειξη ότι μόλις έγινε ο Ανδρέας Πρωθυπουργός απολύτως τίποτα από αυτά δεν έκανε. Και ούτε του ζήτησε τα ρέστα ο λαός. Θα μου πεις του τα έδωσε του λαού ο Ανδρέας όλα, «δώστα όλα Τσοβόλα, παίρνε δανεικά και δίνε και μέχρι να τα εξοφλήσουμε θα έχουμε εξοφλήσει εμείς από τον μάταιο τούτο Κόσμο» έτσι έλεγε ο Ανδρέας, έτσι έτρωγε ο λαός, ίνα το υπενθυμίσει με τη ρήση το ο Πάγκαλος όλοι μαζί τα φάγαμε...Εγώ, όπως κάθε ημέρα, έστειλα από την Αθήνα την ανταπόκρισή μου στις 17 Οκτωβρίου, μια ημέρα πριν τις εκλογές , στην Εφημερίδα ΠΡΩΪΝΗ της Νέας Υόρκης. Έγραφα: «Σήμερα στην Ελλάδα ο ήλιος ανατέλλει πράσινος με 48%». Και δεν το πίστευα. Και αυτοχλευαζόμουνα, δυνατά μάλιστα, με περισσή αφέλεια. Πού να φανταστώ ότι η συνάδελφός μου, όταν την μετέδιδα τηλεφωνικώς νόμισε πως ήμουν σκληροπυρινός του ΠΑΣΟΚ, της είπα δεν το πιστεύω αυτό που γράφω, ότι ούτε ψηφίζω ΠΑΣΟΚ, ψηφίζω Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου στην Κορινθία. Πού να φανταστώ ότι μόλις θα …επαληθευόταν δήθεν η πρόβλεψή μου, θα μου στοίχιζε την απομακρυνσή μου από τη Γενική Γραμματεία Τύπου ως δεξιού. Έτσι με κατήγγειλε εκείνη, πασοκατζού η βαμμένη. Ο Παπακωνσταντίνου, που εγώ έλεγα πώς θα ψήφιζα ήταν ο άνθρωπος, που και ο Ανδρέας Παπανδρέου τον είχε προτείνει ως διάδοχο πρωθυπουργό του Καραμανλή, τον Ιούνιο του 1980. Όπως και όλο σχεδόν το Κοινοβούλιο. Ο Παπακωνσταντίνου αρνιόταν πεισματικά. Ήταν πρόεδρος της Βουλής. Εγώ ο εξυπνάκιας, του έλεγα «μα γιατί κύριε πρόεδρε δεν θέλετε να γίνετε πρωθυπουργός, μα όλοι σας θέλουν»; Μου απαντούσε με νεύρο: «Ναι ήρθε και ο Ανδρέας Παπανδρέου στο γραφείο και μου είπε είστε ο άξιος διάδοχος του Καραμανλή, θα σας ψηφίσουμε κι εμείς, του είπα ευχαριστώ, έχω τους λόγους μου που αρνούμαι». Τον ρώτησα πιεστικά: «Ποιοί είναι οι λόγοι»; Μου έβαλε τις φωνές: « Με ποιές εφημερίδες κύριε Ηλιόπουλε θα πάω εγώ να γίνω πρωθυπουργός, μπορείτε να μου πείτε. Έχω εγώ εφημερίδες να με υποστηρίζουν»; Πονηρός, προνοητικός, και γνώστης της Πολιτικής ήξερε ότι το Κοινοβούλιο σε αναδεικνύει οι εφημερίδες σε εξαφανίζουν; Ήξερε τίποτα περισσότερο; Ποιός ξέρει. Φανταζόταν κανείς ότι ο Ανδρέας από 13% το 1977 θα σαλτάριζε στο 48% το1981; Όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι ο Γιαννάκης ο νεαρός οικονομολόγος, στις 26 Σεπτεμβρίου 1980, την επομένη το γάμου του με την Α…..Α. στη Νέα Υόρκη, που βρισκόμουν με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, μου δήλωνε κατηγορηματικά ότι « στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1981 θα είναι πρωθυπουργός ο Ανδρέας και θαρθούνε τα πάνω κάτω. Θα αρχίσουν άλλες μέρες που δεν τις έχετε φανταστεί. Το δολάριο θα πάει 100 δραχμές (πήγε 418) –είχε 45 τότε που τα λέγαμε, θα….., θα……., θα…». Δεν τον χαρακτήριζα εξυπνάκια το Γιαννάκι, , αλλά του έλεγα δεν μπορώ να ξέρω. Εάν σας έλεγα ότι σε λίγα χρονάκια θα είναι η Ελλάδα η πέμπτη καθαρόαιμη κομμουνιστική χώρα στον πλανήτη Γη θα το πιστεύατε; Φαντάζομαι ούτε η Παπαρήγα. Ήταν τόσο τρελό, όταν είχα τίτλο στις 18 Οκτωβρίου του 1981 ότι ΠΑΣΟΚ γίνεται κυβέρνηση με 48% που μου τηλεφώνησαν από την Εφημερίδα και μου είπαν: «Ηλιόπουλε τρελάθηκες, ξέρεις τί τίτλο έστειλες; Πράσινος ήλιος! Το ΠΑΣΟΚ με 48 % αύριο, Θα ξευτιλιστούμε»! Τους είπα « αφήστε τον, πασοκατζίδικη εφημερίδα είστε κανείς δεν θα σας χλευάσει αύριο». Μα την άλλη μέρα να 48% το ΠΑΣΟΚ. Η Δημοκρατία ενίκησε. Οι μισοί με υμνούσαν ως προφήτη και οι άλλοι μισοί με κατηγορούσαν ως πράκτορα κάποιων μυστικών υπηρεσιών πληροφοριών: «Πού το ήξερε αυτός »; Αυτά εν ολίγοις δια την ιστορίαν.
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ λοιπόν και επί τέλους ας αρχίσουν να μουρμουρίζουν χαρμόσυνα οι χτύποι της καρδιάς μας ως αναστάσιμες καμπάνες μιας αληθινής Πασχαλιάς.
ΗΛΙΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
iliop@otenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου