Ο Βασίλης Μπαμπανιαρης συναντά τον Πουλιο Παναγιώτη..Συνεντευξη.

Ο Βασίλης Μπαμπανιαρης συναντά τον Πουλιο Παναγιώτη..

"> Όταν έπεσε στα χέρια μου η πρώτη δισκογραφική δουλειά του Βασίλη ειλικρινά χάρηκε η ψυχή μου..σε διαφορετικό μουσικό είδος προσωπικά και δημιουργικά μετά το πέρας της πρώτης ακρόασης είπα ότι είναι εκείνα τα ακούσματα που λες είναι κατάθεση ψυχής.,,και σε αυτό δεν χρειάζεται συστάσεις . Στο δεύτερο δισκογραφικό του βήμα είχα απλά την υποχρέωση να σας τον παρουσιάσω και τον ευχαριστώ για την τιμή που μου έκανε... '''Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πάντα κάθε στιγμή που περνάει ...Και δε θέλει πολλά αυτό... Μόνο να αγαπάς να ονειρεύεσαι και να τραγουδάς ....''

1-Βασίλη να σε ευχαριστήσουμε καταρχάς για την κουβέντα μας. Επιστρέφεις με νέο δίσκο..Πες μας λίγα λόγια για το νέο σου βήμα. 

 Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για το βήμα που μου δίνετε...Το νέο μου album λοιπόν που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες, ονομάζεται "Δεν ανήκω εδώ" και περιέχει 10 τραγούδια σε μουσική και στίχους δικούς μου, καθώς και ένα μελοποιημένο ποίημα της Στέβης Σαμέλη από την ποιητική συλλογή "Μια βόλτα στα σύννεφα" (εκδόσεις Ιωλκός 2012) όπου έχουμε γράψει μαζί τη μουσική . Αν και στο πρώτο album τα τραγούδια είχαν γραφτεί σε μια μικρή γκαρσονιέρα, τα τραγούδια που απαρτίζουν την καινούργια μου δουλειά, γράφτηκαν σχεδόν όλα στο δρόμο : μέσα στο μετρό, στον ηλεκτρικό , περπατώντας και παρατηρώντας τους ανθρώπους και κυρίως παρατηρώντας εμένα σε σχέση με τους ανθρώπους και τις καταστάσεις γύρω μου ... Εξού λοιπόν και ο τίτλος του album, ως συμπέρασμα αυτής της παρατήρησης...

  

  2-Σε μια εποχή που η δισκογραφία εχει ουσιαστικά πεθάνει λογω του Ιντερνέτ, σε βλέπω να δοκιμάζεις να κυκλοφορήσεις cd κανονικά. Τι ρίσκο πήρες για αυτήν την κίνηση λογω της κατάστασης που ανάφερα παραπάνω; 

Έχοντας προλάβει προσωπικά τη διαδικασία του να μπαίνεις σε ένα δισκοπωλείο, να κάθεσαι με τις ώρες , να ακούς μουσική, να χαζεύεις εξώφυλλα και να αγοράζεις cd ακουγοντάς τα στο δωμάτιο σου κοιτάζοντας έξω απο το παράθυρο, έχω αποφασίσει συνειδητά, να αγνοήσω τη δυσχερή αυτή κατάσταση της δισκογραφίας, και να εκδώσω τη μουσική μου όπως τον παλιό καλό καιρό, απευθυνόμενος σε ονειροπόλους , ρομαντικούς , σε όσους νιώθουν πως δεν ανήκουν εδώ... σε εκείνους, που μέσα απο την αναπόληση παλιότερων εποχών, βρίσκονται εδώ για να αλλάξουν τον κόσμο που ζούμε προς το καλύτερο ... Αν υποθέσουμε λοιπόν ότι πήρα κάποιο ρίσκο, τότε αυτό αξίζει τον κόπο ... 

  3-Στην πρώτη δουλειά ξεχώρισε το Μονόγραμμα που θεωρείς την επιτυχία του τραγουδιού που αγάπησε αρκετά ο κόσμος? 

Το αυτί του παραγωγού που ακούγοντας διάφορα τραγούδια καταλαβαίνει ποιό απο αυτά θα κάνει επιτυχία δεν το έχω και χαίρομαι γι’ αυτό, γιατι έτσι παραμένω ακόμη ένας απλός τραγουδοποιός. Ένας δημιουργός, με στόχο την επικοινωνία και όχι την εμπορική επιτυχία. Το μόνο κριτήριο που έχω γράφοντας τραγούδια, είναι ο αληθινός - και τις περισσότερες φορές βιωματικός - στίχος, που χρειάζεται μόνο μια κιθάρα και μια φωνή για να σου κάνει παρέα κάτω από τα αστέρια, γύρω από μια φωτιά στην παραλία. Αυτό δηλαδή που κάναμε εμείς παλιότερα... Θεωρώ λοιπόν ότι το Μονόγραμμα "πέτυχε" γιατί είναι από αυτά τα τραγούδια, τραγούδια που εύχομαι να παροτρύνουν τους σημερινούς 15χρονους να κάνουν το ίδιο…

  

  4-Η πένα και το χαρτί που καταγράφεις στιγμές.. στίχους.. τραγούδια.. κατά πόσο παίζουν μεγάλο ρόλο στην καθημερινότητα σου;

Μέσα στην τσάντα μου υπάρχουν πάντα πεταμένα χαρτιά με στίχους, σημαντικότερο όμως πλέον από την πένα και το χαρτί, είναι ένα απλό κινητό τηλέφωνο με recorder... αυτό πρακτικά σου λύνει τα χέρια και είναι πολύ αστείο όταν σου έρχεται η έμπνευση να σφυρίζεις απλά μια μελωδία ή να μαγνητοφωνείς ένα τετράστιχο μέσα στο τρένο ή στο δρόμο...Ο κόσμος που υπάρχει τριγύρω σου σε κοιτάει παράξενα, αλλά αυτό είναι κάτι που συνηθίζεις. Γυρνώντας σπίτι λοιπόν και καθαρογράφοντας ότι έχεις μαζέψει, καταλαβαίνεις την δυναμική αυτού που έχεις γράψει διαβάζοντάς το, ακούγοντάς το ξανά … είναι μαγική όμως όλη αυτή η διαδικασία! 

  5- Με μουσικές επιρροές όπως ο Λοΐζος και ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης και όχι μόνο.. έχεις σκεφτεί στο μέλλον να κάνεις έναν δίσκο κατάθεση ψυχής για τα ακούσματα που σου έδωσαν το ερέθισμα της μουσικής? 

 Τέτοιες προσωπικότητες δεν κάνει να τις “αγγίζεις”. Είναι τεράστια μεγέθη και το “αποτύπωμα” που έχουν αφήσει πίσω τους είναι τόσο βαθύ! Aπλά , δεν έχεις κανένα λόγο να προσπαθήσεις να "σκάψεις" βαθύτερα. Προτιμώ να ακούω τις μουσικές τους όπως τις άκουγα μικρό παιδί και να ξεκλέβω λίγο από το μεγαλείο τους, προσπαθώντας να γράψω κι εγώ όσο μπορώ πιο όμορφα τραγούδια …

 6-Να τολμήσω να σε ρωτήσω, ποιες συνεργασίες επιθυμείς να κάνεις και να μοιραστείς ακόμα μαζι και την ίδια σκηνή.? 

 Θα συνεργαζόμουν με ανθρώπους που έχουμε κοινά ακούσματα, κοινή στάση ζωής και την ίδια δίψα για μουσική. Και επειδή με ενοχλεί αφάνταστα η "κατηγοριοποίηση" της μουσικής και οι ταμπέλες που βάζουμε πολλές φορές στη μουσική, θα συνεργαζόμουν απλά με ανθρώπους που "δεν ανήκουν εδώ" ... ! Και ας ανήκουν σε οποιοδήποτε στυλ μουσικής θέλουν ... ! 

  7-Κρατάς μια στάση σεμνή απέναντι στα Μ.μ.ε. και δίνεις μεγάλη βάση στην δουλειά σου. Θα έμπαινες ποτέ στο τρικ που κάνουν συνάδελφοι να μένουν στην επικαιρότητα να δίνουν αφορμές για την προσωπική τους ζωή με αποτέλεσμα την πτώση της ποιότητας της μουσικής τους;

Είναι πολύ αστεία αυτή η κατάσταση, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, διότι δε συνειδητοποιούν πόσο φαιδρό είναι όλο αυτό το παιχνίδι εκείνοι που δέχονται να το παίξουν...Ο ρόλος ενός καλλιτέχνη είναι να μιλάει μέσα από την τέχνη του. Και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ο κόσμος επιζητά ακόμη περισσότερο την τέχνη. Έχει αποδειχτεί άλλωστε μέσα στους αιώνες, πως όσο πιο δύσκολες οι συνθήκες για το λαό, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για υψηλότερο επίπεδο τεχνών! Θεωρώ λοιπόν, πως σ’αυτή τη δύσκολη εποχή, είναι καθήκον όλων μας να γίνουμε η φωνή που θα μιλήσει στην ψυχή και θα τονώσει την ύπαρξή μας που βάλλεται πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και ηθικά από παντού! Θεωρώ λοιπόν, πως τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα έπρεπε να προβάλλουν αυτή τη φωνή αντί για καθετί προκλητικά ευτελές, απλά και μόνο επειδή είναι κερδοφόρο ή αποσκοπεί στην αποβλάκωσή μας! Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, πως έχουμε χρέος όλοι να κάνουμε το καλύτερο για το σύνολο και όχι για τον εαυτό μας! Απαιτείται συλλογική συνείδηση και τα μέσα ενημέρωσης έχουν τη δύναμη να την προκαλέσουν ή να την πολεμήσουν! 

  8-Εισαι ενεργός πολίτης και βιώνεις την κατάσταση μιας κοινωνίας γεμάτης σκοτάδι και φτωχειας.Βλεπεις κάτι αισιόδοξο σε αυτή την εποχή που θες να το μοιραστείς με όλους μας?

Οι μεγαλύτερες και φωτεινότερες ανακάμψεις της κοινωνίας μας έχουν επέλθει μετά από μια τέτοιου είδους κρίση που περνάμε κι εμείς αυτή την εποχή. Οι Έλληνες άλλωστε έχουμε περάσει πολλά και έχουμε αντέξει .Το πρόβλημα είναι ότι μέσα σε αυτό το καπιταλιστικό-ολιγαρχικό ουσιαστικά - πολίτευμα που ζούμε, έχουμε αποκοιμηθεί στον καναπέ μας, βυθισμένοι οι μισοί σε πολυτέλειες που δε χρειαζόμαστε και οι άλλοι μισοί ζώντας με το φόβο μήπως χάσουμε και αυτά τα τελευταία που μας έχουν απομείνει ... Αν δεν παραμείνουμε διχασμένοι και αν ξεκινήσουμε ξανά να ονειρευόμαστε, τότε ναι, υπάρχει ελπίδα! Και μην ξεχνάμε ότι για να αλλάξουμε τον κόσμο γύρω μας πρέπει να ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας ! Πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε , Το μεγαλύτερο σκοτάδι είναι πριν την αυγή, όπως έχει γράψει και ο Αντώνης Σαμαράκης …

  9- Οι ακροατές και οι αναγνώστες μπορούν να επικοινωνήσουν μαζι σου ώστε να μαθαίνουν νέα σου,για μουσικές εκδηλωσεις,σε ποιο link στο ιντερνέτ; 

 Περιμένω όλους όσους δεν ανήκουν εδώ στο παρακάτω link https://www.facebook.com/pages/Vassilis-Babaniaris/39524103327 

  10-Βασίλη, ένα τελευταίο μήνυμα για όλους τους αναγνώστες μας. 

 "Είμαστε αυτό που κάνουμε για να αλλάξουμε αυτό που είμαστε" … (Γραμμένο σε τοίχο κάπου στην Αθήνα...) Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πάντα κάθε στιγμή που περνάει ...Και δε θέλει πολλά αυτό... Μόνο να αγαπάς να ονειρεύεσαι και να τραγουδάς ...